“We do not have the ideal world, such as we would like, where morality is easy because cognition is easy. Where one can do right with no effort because he can detect the obvious.” | Philip K. Dick – The Man in the High Castle (p. 216)

Als je iemand vraagt of diegene van zichzelf vindt dat die een goed persoon is, dan is de kans groot dat diegene daar een bevestigende reactie op geeft. We vinden onszelf immers een bovengemiddeld goed mens, net als dat we onszelf bovengemiddeld grappig en bovengemiddeld leuk vinden (wat uiteraard paradoxaal en daardoor niet mogelijk is). Maar waarom zouden we eigenlijk een goed mens willen zijn? Het leven heeft vaak genoeg laten zien dat mensen met veel slechte daden kunnen wegkomen. Bestaat iets als karma eigenlijk wel, of is het een utopische illusie waarvan we dolgraag zouden willen dat die bestond? En toch proberen velen van ons goed te zijn, maar worden we vervolgens keer op keer teleurgesteld en gepijnigd wanneer ons iets slechts overkomt. Waarbij we onszelf de vraag stellen: …

Lees verder “Een Pleidooi Tegen Karma” →

Ik zit in een kroeg, wanneer opeens een half aangeschoten man naar me toe komt en me de volgende vraag stelt: “Stel dat je een munt bent, welke munt zou je dan zijn?” Het is een zeer willekeurige vraag op een zeer willekeurig moment. Maar ik kan het niet loslaten. Want als ik een munt zou zijn, welke munt zou ik dan zijn? Zou ik een twee euro zijn, omdat ik een hart van goud heb? Zou ik een één eurocent zijn, omdat ik onzichtbaar ben en niks waard ben? Zou ik een twintig eurocent zijn, omdat ik er uniek uitzie? Zou ik een tien cent zijn, omdat ik een tien ben? Of juist een vijf cent, omdat ik net geen voldoende ben? Zou ik een één eurostuk zijn, omdat ik me naar buiten toe altijd mooi presenteer, maar me van binnen toch vaak grauw voel? Of zou ik een vijftig cent zijn, die voor van alles en nog wat wordt gebruikt?

Lees verder “Coin-cidental Question [NL]” →

Ze vroeg hoe ik me voelde. Leeg. Ze vroeg of ik dat kon preciseren. Maar als alles leeg is, dan kan je ook geen juiste woorden meer vinden. Of überhaupt woorden. In dergelijke gevallen is het enige dat resteert een geluid van afwezigheid.

Lees verder “Het Geluid van Afwezigheid” →