A Plea Against Karma

Geplaatst op door Justin

“We do not have the ideal world, such as we would like, where morality is easy because cognition is easy. Where one can do right with no effort because he can detect the obvious.” | Philip K. Dick – The Man in the High Castle (p. 216)

If you ask someone if they think they are a good person, chances are they’ll give an affirmative response. After all, we consider ourselves an above-average good person, just like we find ourselves above-average funny and above-average nice (which is of course paradoxical and therefore not possible). But why would we want to be good people anyway? Life has shown often enough that people can get away with a lot of bad deeds. Does something like karma even exist, or is it a utopian illusion of which we’d wish it’d exist? And yet many of us try to be good, only to be disappointed and pained over and over again when something bad happens to us. Where we ask ourselves the question: …

Lees verder “A Plea Against Karma” →

Een Pleidooi Tegen Karma

Geplaatst op door Justin

“We do not have the ideal world, such as we would like, where morality is easy because cognition is easy. Where one can do right with no effort because he can detect the obvious.” | Philip K. Dick – The Man in the High Castle (p. 216)

Als je iemand vraagt of diegene van zichzelf vindt dat die een goed persoon is, dan is de kans groot dat diegene daar een bevestigende reactie op geeft. We vinden onszelf immers een bovengemiddeld goed mens, net als dat we onszelf bovengemiddeld grappig en bovengemiddeld leuk vinden (wat uiteraard paradoxaal en daardoor niet mogelijk is). Maar waarom zouden we eigenlijk een goed mens willen zijn? Het leven heeft vaak genoeg laten zien dat mensen met veel slechte daden kunnen wegkomen. Bestaat iets als karma eigenlijk wel, of is het een utopische illusie waarvan we dolgraag zouden willen dat die bestond? En toch proberen velen van ons goed te zijn, maar worden we vervolgens keer op keer teleurgesteld en gepijnigd wanneer ons iets slechts overkomt. Waarbij we onszelf de vraag stellen: …

Lees verder “Een Pleidooi Tegen Karma” →

Recensie: Amie Kaufman & Jay Kristoff – Illuminae

Geplaatst op door Justin

Voordat ik begin met het schrijven van m’n recensie moet ik toegeven dat ik weinig interesse in en verstand heb over Young Adult- en Fantasy-boeken, en dat mijn interesse in Science Fiction iets meer doch beperkt is. De voornaamste reden voor mij om dit boek te lezen was dat een vriendin van me mij erover vertelde. Mijn interesse erin werd opgewekt door het feit dat het verhaal wordt verteld door allerlei verschillende soorten documenten, waaronder chatberichten, internetpagina’s, interviews, e-mails, flyers, verslagen over surveillance camera’s en illustraties. Hierdoor was ik benieuwd geworden naar de manier waarop dit boek is vormgegeven en dit verhaal is geschreven.

Lees verder “Recensie: Amie Kaufman & Jay Kristoff – Illuminae” →

2021: An Open Letter

2021: An Open Letter

Geplaatst op door Justin

A year ago I wrote and performed an end-of-the-year-speech for the first time. It was called ‘United In Silence’, which refers to the many losses of 2020. And also that even though silence is universal, the silence from a specific human being is personal. And here I am, for the sixth year in a row, changing my personal silence into my personal voice. Putting words on paper, not sure yet which words will appear.

Words can change everything, but, at the same time, they can’t change anything at all. When said or written, they can travel through space and time. They’re easily gone or forgotten, but at the same time they can stay forever.

Lees verder “2021: An Open Letter” →

Coin-cidental Question

Geplaatst op door Justin

I’m in a bar, when suddenly a half-drunk man comes up to me and asks me the following question: “If you were a coin, which coin would you be?” It’s a very random question at a very random moment. But I can’t let it go. Because if I were a coin, what coin would I be? Would I be a two euros, because I have a heart of gold? Would I be a one euro cent because I’m invisible and worth nothing? Would I be a twenty cents because I look unique? Would I be a ten cents because I am a ten? Or just five cents, because I’m just not enough? Would I be a one euro piece because I always present myself beautifully on the outside, but often feel gray inside? Or would I be a fifty cents, used for anything and everything?

Lees verder “Coin-cidental Question” →

Coin-cidental Question [NL]

Geplaatst op door Justin

Ik zit in een kroeg, wanneer opeens een half aangeschoten man naar me toe komt en me de volgende vraag stelt: “Stel dat je een munt bent, welke munt zou je dan zijn?” Het is een zeer willekeurige vraag op een zeer willekeurig moment. Maar ik kan het niet loslaten. Want als ik een munt zou zijn, welke munt zou ik dan zijn? Zou ik een twee euro zijn, omdat ik een hart van goud heb? Zou ik een één eurocent zijn, omdat ik onzichtbaar ben en niks waard ben? Zou ik een twintig eurocent zijn, omdat ik er uniek uitzie? Zou ik een tien cent zijn, omdat ik een tien ben? Of juist een vijf cent, omdat ik net geen voldoende ben? Zou ik een één eurostuk zijn, omdat ik me naar buiten toe altijd mooi presenteer, maar me van binnen toch vaak grauw voel? Of zou ik een vijftig cent zijn, die voor van alles en nog wat wordt gebruikt?

Lees verder “Coin-cidental Question [NL]” →

Quest for a Switch

Geplaatst op door Justin

Could you help me? I’m on a quest. For years, by the way. You know, such an everlasting quest where you eventually don’t find what you’re looking for. But because you don’t find it, you do find something in yourself. I’m looking for a button. Or rather, a switch. An on/off switch. A switch for my emotions. Too many feelings. Too many thoughts. It can be compared to the amount of waste in the world; it’s too much, you don’t know where to put it, so just dump it somewhere where it’ll destroy everything. An endless waterfall, a flood, permanently drowning, but living on. And such a switch would be oh so nice at such a that. However, there’s a downside to using this switch; I also lose my humanity with it.

Lees verder “Quest for a Switch” →

Zoektocht naar een Schakelaar

Geplaatst op door Justin

Zou je me kunnen helpen? Ik ben namelijk op queeste. Al jaren, overigens. Je weet wel, zo’n eeuwigdurende zoektocht waarbij je uiteindelijk hetgeen dat je zoekt niet vindt. Maar juist doordat je het niet vindt, vind je wel iets in jezelf. Ik ben op zoek naar een knop. Of beter gezegd, een schakelaar. Een aan-/uitschakelaar. Een schakelaar voor mijn emoties. Te veel gevoelens. Te veel gedachtes. Het is te vergelijken met de hoeveelheid afval in de wereld; het is te veel, je weet niet waar je het moet laten, dus dump je het maar ergens waar het alles kapotmaakt. Een eindeloze waterval, een overstroming, permanent aan het verdrinken, maar wel blijven leven. En wat zou die schakelaar dan oh zo fijn zijn. Er is echter wel een nadeel aan het gebruiken van deze schakelaar; ik verlies er ook mijn menselijkheid mee.

Lees verder “Zoektocht naar een Schakelaar” →

2020: An Open Letter

2020: An Open Letter

Geplaatst op door Justin

2020: An Open Letter

“Reality is that which refuses to go away when I stop believing in it.” – Philip K. Dick

It’s kinda weird to write a short memoir after a year like 2020. And it’s also kinda weird to share my yearly photo with fireworks that look like a freedom pigeon; in a year without fireworks and with a bit less freedom than before. And still I’d like to write something about my own year.

Lees verder “2020: An Open Letter” →

United In Silence (2020 End of Year Speech)

Geplaatst op door Justin

 

 

 

 

 

 

 

Normally when I speak to a group, I start with a silence. A long silence. Ten seconds. Fifteen seconds. Twenty seconds. I look around the audience, see who is there, see which people I speak to. And, as the silence lasts longer, see how they react to it. The longer it’s quiet, the more uncomfortable they start to feel. Then they start looking around, looking at others. Smiling uncomfortably at each other, wondering when that man in front of the group will finally start talking. This is much more difficult as a writer. I don’t see an audience to speak to, I can only see myself. And yet I like to use the silence, the long silence, or the too long silence, as an opening. Those who feel comfortable during a silence have the power over those who are not comfortable enough with it. Until it’s time to break the silence.

Lees verder “United In Silence (2020 End of Year Speech)” →